Klub
Gazety Polskiej Elbląg II im. Lecha Kaczyńskiego pod pomnikiem Polskiego
Państwa Podziemnego 14.02.2021
Polska nie zginie, jak długo będzie z Chrystusem, jak długo będzie
wpatrywała się w Jego krzyż
14 lutego 1942 roku – Związek Walki Zbrojnej został przekształcony
w Armię Krajową. Podziemne wojsko, będące fenomenem w okupowanej przez Niemców
Europie, skupiło w sobie niemal całą patriotycznie nastawioną część narodu
polskiego. Nazwa „AK”, także w późniejszym czasie, stała się jednym z
najważniejszych symboli dążeń do niepodległości.
Znoszę dla użytku
zewnętrznego nazwę ZWZ – wszyscy żołnierze w czynnej służbie
wojskowej w Kraju stanowią „Armię Krajową” –
rozkazywał w depeszy, która dotarła z Londynu do Warszawy 14 lutego,
Naczelny Wódz gen. Władysław Sikorski. Od tej pory oficjalnie zaczęła
funkcjonować nazwa „Armia Krajowa”. Nazwa-symbol, obejmująca w zasadzie
całokształt wysiłku zbrojnego polskiej konspiracji. W szczytowym okresie
istnienia AK liczyła ponad 300 tysięcy zaprzysiężonych żołnierzy.
Praktycznie w
ramach Armii Krajowej skupiła się niemal cała patriotycznie nastawiona część
narodu polskiego. Dzięki zjednoczeniu wysiłku można było zaplanować bardzo
śmiałe przedsięwzięcia militarne, np. plan powstania strefowego, mającego
kryptonim „Burza”. Opierając się na setkach tysięcy żołnierzy-ochotników,
przygotowano plany odtworzenia Sił Zbrojnych, które miały kontynuować walkę
zbrojną jako regularne wojsko –.
Nazwa „Armia Krajowa” jednoczyła
Polaków także po formalnym rozwiązaniu AK w styczniu 1945 r. Jak wynika z badań
IPN prowadzonych w całej Polsce, w latach 1945-1956 funkcjonowało co najmniej
955 organizacji młodzieżowych. Co najmniej jedna czwarta z nich nawiązywała do
AK w swojej nazwie, a zdecydowana większość na etosie wielkiej podziemnej armii
oparła swą działalność.