6 luty 1989 - 5 kwiecień 1989
Samozwańczy reprezentanci Solidarności dogadali się ponad głowami narodu z komunistami. W ten sposób narodził się PRL-bis.
Symbol zdrady narodowej
Stoi na rynku kilku KOD-owców,
Synowie i córy komuchów, ZOMO-wców.
Stoją i sapią, w zębach im chrzęści,
Łby mają puste, zaciśnięte pięści.
Uch – jak gorąco!
Puff – jak gorąco!
Uff – jak gorąco!
I nagle poleciały ostre wyzwiska,
Piana się toczy z niejednego pyska.
Już ledwo sapią, już ledwo zipią,
Pod PiS-u adresem bluzgami sypią.
I kubły pomyj na władzę leją,
Nie chcą się zgodzić z losu koleją,
I z tym, że Jarek – zawiadowca PiS-u
Ma dość już KOD-u i dość kryzysu.
A w szumie bluzgów gdzieś im zaginął
cud techniki PO-wski – no,… Pendolino.
O tysiącach afer nawet nie wspomną,
I dalej bezczelnie do koryta ciągną.
Więc Grześ wytoczył ciuchcię na szyny,
Doczepił wagony dla swej drużyny.
I kazał pędzić hen… do Brukseli,
Że ta ich przekręty teraz wybieli.
I kogóż mamy w pierwszym wagonie?
Siedzą rozparte KOD-owskie wałkonie:
Lis, Żakowski, Kalisz, Kijowski na czele,
To ten, co w tv najwięcej ozorem miele.
Wspomaga ich dzielnie Grodzka Anka,
Wtóruje jej Kijowskiego druga kochanka,
I ten, co chory na filipińską chorobę,
Oraz komuchów pełno na ozdobę.
W drugim wygodnie siedzi platforma,
Donosić do unii – to jej zdradziecka norma.
W salonce zaś siedzi Grzesio Strychnina,
Donos do unii po raz piąty zaczyna.
Przeszkadza mu stukot kół po torze,
Skupić się w pisaniu Grzesio nie może.
Więc po raz kolejny zaczyna pisanie,
Chce skończyć, zanim w Brukseli stanie.
W trzecim transparent, – o! jaki wielki!
W czwartym Sienkiewicz… bez Marka Belki!
Siedzi i ośmiorniczki ulubione wcina,
Z dodatkiem lampek drogiego wina.
Tuż za nim Stefek – ten pieniacz wielki,
Liście szczawiu zajada i… mirabelki.
A nieopodal w sąsiednim przedziale
Paweł Olszewski coś bredzi ospale.
W piątym zaś Rysiek łot Petrów siedzi,
Ze swą nowośmieszną drużyną śledzi.
Natomiast w szóstym długim wagonie
Zajęły swe miejsca Ryśkowe rubikonie.
A tych wagonów jest ze czterdzieści,
Sporo idiotów się w nich pomieści.
I zdrajców, co piszą na Polskę donosy,
Bo myślą, że zbiją na nich kokosy.
Choćbyś Grzesiu w ukłonach błagał Brukselę,
I choćbyś po stopach całował Angelę,
Błagał o szybką interwencję zbrojną,
Byśmy ci oddali tę Polskę „dojną”,…
… To nie wiem, jak byś się jeszcze wytężał,
Polską nie zawładniesz, – nie dla ciebie to ciężar!
Nagle – gwizd!
Nagle – świst!
Para – buch!
Kije – w ruch!
Najpierw – powoli – jak żółw – ociężale,
Ruszyły narodowców baseballe ospale.
Choć kręci się, kręci koło za kołem,
Tłuką w wagonach zdrajców z mozołem.
A pociąg przyspiesza z tą zgrai nędzą,
I dudni, i stuka, coraz szybciej pędzą,
A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost!
Po torze, po torze, po torze, przez most,…
Przez góry, przez tunel, przez pola, przez las,
I spieszy, by zdążyć… do pierdla na czas.
Do taktu lania turkot, pukanie i stuki,
– W pierdlu będziecie pobierać nauki!…
Jak kłaniołką czapkować pod celą starszemu,
Jak się nie pchać do michy pierwszemu,
Jak kojo zaściełać i „berłem” kibel sprzątać,
Jak się w zeznaniach zdrady nie plątać.
Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to…
I gładko dostają baseballem okłady,
tak się im kończą zdradzieckie układy.
Pociąg pod pierdlem, – nie w Brukseli,
Już żaden z was zdrajcy się nie wybieli!
Dla mnie osobiście
Okrągły Stół był zdradą narodową wobec Polski i ukształtował dominację
komunistów oraz quasi komunistów w całej III RP. Uniemożliwił też osądzenie
komunistów, czyli przeprowadzenia pełnej lustracji i dekomunizacji. Umożliwił
natomiast zawłaszczenie polskiej własności przez nomenklaturę komunistyczną i
zezwolił de facto na rządzenie Polską w dalszym ciągu przez specsłużby, w tym
WSI, która nigdy do czasów rządu J. Kaczyńskiego nie była zweryfikowana.
Okrągły Stół był też okresem ostatnich zbrodni na księżach: Suchowolcu,
Niedzielaku i Zychu zamordowanych prawdopodobnie również przez
komunistyczne specsłużby.
