"Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci. Niech odpoczywają w pokoju wiecznym. Amen.
Uroczystości 1 I 2 listopada- jak każda
uroczystość w Kościele - ma charakter bardzo radosny. Wspominamy bowiem dzisiaj
wszystkich tych, którzy żyli przed nami i wypełniając w swoim życiu Bożą wolę,
osiągnęli wieczne szczęście przebywania z Bogiem w niebie. Kościół wspomina nie
tylko oficjalnie uznanych świętych, czyli tych beatyfikowanych i
kanonizowanych, ale także wszystkich wiernych zmarłych, zmarłych naszych
bliskich, patriotów,którzy już osiągnęli zbawienie i przebywają w niebie. Widzi
w nich swoich orędowników u Boga i przykłady do naśladowania. Wstawiennictwa
Wszystkich Świętych wzywa się w szczególnie ważnych wydarzeniach życia
Kościoła. Śpiewa się wówczas Litanię do Wszystkich Świętych, która należy do
najstarszych litanijnych modlitw Kościoła i jako jedyna występuje w księgach
liturgicznych (w liturgii Wigilii Paschalnej; ponadto także w obrzędzie
poświęcenia kościoła i ołtarza oraz w obrzędzie święceń).
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa w Kościele nie wspominano żadnych
świętych. Najwcześniej zaczęto oddawać cześć Matce Bożej. Potem kultem otoczono
męczenników, nawiedzając ich groby w dniu narodzin dla nieba, czyli w rocznicę
śmierci. W IV wieku na Wschodzie obchodzono jednego dnia wspomnienie wszystkich
męczenników. Z czasem zaczęto pamiętać o świątobliwych wyznawcach: papieżach,
mnichach i dziewicach. Większego znaczenia uroczystość Wszystkich Świętych
nabrała za czasów papieża Bonifacego IV (+ 615), który zamienił pogańską
świątynię, Panteon, na kościół Najświętszej Maryi Panny i Wszystkich
Męczenników. Uroczystego poświęcenia świątyni wraz ze złożeniem relikwii
męczenników dokonano 13 maja 610 roku. Rocznicę poświęcenia obchodzono co roku
z licznym udziałem wiernych, a sam papież brał udział we mszy św. stacyjnej.
Już ok. 800 r. wspomnienie Wszystkich Świętych obchodzone było w Irlandii i
Bawarii, ale 1 listopada. Za papieża Grzegorza IV (828-844) cesarz Ludwik
rozciągnął święto na całe swoje państwo. W 935 r. Jan XI rozszerzył je na cały
Kościół. W ten sposób lokalne święto Rzymu i niektórych Kościołów stało się
świętem Kościoła powszechnego.